ਸਹੁਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਖੁਆ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਘਰ ਬਲੁਲਾਉਂਦੀ ਸੀ: ਇੱਕ ਰਾਤ ਪਤੀ ਦੇ ਜਾਗਣ ‘ਤੇ ਕੀਤਾ ਕ+ਤ+ਲ

ਜੈਪੁਰ, 5 ਦਸੰਬਰ 2022 – ਜੈਪੁਰ ਦੇ ਜਬਲਪੁਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਭਰਤਪੁਰ ‘ਚ ਇੱਕ ਜੋੜੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ 7 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ 6 ਸਾਲ ਦਾ ਬੇਟਾ ਅਤੇ 4 ਸਾਲ ਦੀ ਬੇਟੀ ਸੀ।ਇਕ ਰਾਤ ਪਤੀ ਅਚਾਨਕ ਘਰੋਂ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਪਤਨੀ ‘ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਸੀ, ਪਰ ਸਹੁਰੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ-ਸਾਡੀ ਨੂੰਹ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰਾਤ, ਸਹੁਰਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਚਾਨਕ ਜਦੋਂ ਨੂੰਹ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲਾਈਟ ਜਗਦੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉੱਥੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨੂੰਹ ਦਾ ਉਹ ਰੂਪ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸਹੁਰੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭੈੜੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਉਸ ਹੀ ਵੇਲੇ ਸਹੁਰਾ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਨੂੰਹ ਨੇ ਮਾਰੀਆ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਲਈ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ। ਕਈ ਸਵਾਲ ਸਨ ਜੋ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਵਿਆਹ ਦੇ 7 ਸਾਲਾਂ ‘ਚ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ‘ਚ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਝਗੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਫਿਰ ਕਤਲ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ? ਕੀ ਪਤਨੀ ਲਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਗਾਇਬ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਸੀ ? ਰਾਤ ਨੂੰ ਘਰ ‘ਚ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕੀਤਾ ਕਤਲ ਤਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਕਿਵੇਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ? 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਪਤੀ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ?

ਇੱਕ ਹਿੰਦੀ ਨਿਊਜ਼ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਅਨੁਸਾਰ ਭਰਤਪੁਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਵਨ ਸ਼ਰਮਾ ਦਾ ਵਿਆਹ 3 ਜੂਨ 2015 ਨੂੰ ਕਾਨਪੁਰ ਦੀ ਰੀਮਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਵਨ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਹੈ। ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਹਨ। ਪਿਤਾ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਸ਼ਰਮਾ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਹਨ। ਪਵਨ ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। 4 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪਵਨ ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। 2019 ਵਿੱਚ ਪਵਨ ਰੀਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਗਿਆ। ਪਵਨ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਭਗੇਂਦਰ ਵੀ ਦਿੱਲੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਵਿਆਹੁਤਾ ਭਾਗੇਂਦਰ ਕਰਜ਼ਾ ਦਿਵਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨੇੜਤਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈ।

ਜੇਕਰ ਪਵਨ ਕੰਮ ‘ਤੇ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਰੀਮਾ, ਭਾਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਕਰਦੀ। ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਭਗੇਂਦਰ ਉਸ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਸੰਬੰਧ ਬਣੇ। 2021 ਵਿੱਚ ਪਵਨ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਨਾਲ ਭਰਤਪੁਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ। ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੀਮਾ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਸੀ।

ਰੀਮਾ ਅਤੇ ਭਗੇਂਦਰ ਨੇ ਭਰਤਪੁਰ ਆ ਕੇ ਮਿਲਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਰੀਮਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਰਚੀ। ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਅਤੇ ਚਾਹ ਵਿੱਚ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਮਿਲਾ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦਾ ਅਸਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਉਸ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਪਤੀ ਸੁੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।

ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਵਨ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਰੀਮਾ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਲਿਆ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਖੁਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਭਰਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸੌਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦਾ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਰੀਮਾ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਰਾਤ ਨੂੰ ਭਗੇਂਦਰ ਦੇ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਪਵਨ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ।

ਪਵਨ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਪਿੰਡ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਸੌਂਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਠਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਉਠਦੀ ਸੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਦੱਸੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਾਂ ਨੇ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ।

ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਵਨ ਰੀਮਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰੀਮਾ ਲਾਕ-ਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਕਾਨਪੁਰ ਗਈ ਸੀ। ਫਿਰ ਪਵਨ 350 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਲੈਣ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉੱਥੇ ਰੁਕਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ। ਭਰਤਪੁਰ ਤੋਂ ਕਾਨਪੁਰ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ 7 ਦਿਨ ਲੱਗ ਗਏ ਸਨ।

29 ਮਈ ਨੂੰ ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਦੋਸਤ ਦੀਪ ਸ਼ਰਾਬ ਪਾਰਟੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਭਾਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਰੀਮਾ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਲਿਆ – ਕੇ ਅੱਜ ਮਿਲਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ. ਜਲਦੀ ਆਓ, ਭਗੇਂਦਰ ਵੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਭਾਗੇਂਦਰ ਦੀਪ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਦੀਪ 200 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੱਕ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾ ਕੇ ਭਰਤਪੁਰ ਆਏ। ਭਗੇਂਦਰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੀਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।

ਭਗੇਂਦਰ ਜਦੋਂ ਘਰ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੈਂਬਰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੇ ਅਸਰ ਕਾਰਨ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਸਨ। ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਰੀਮਾ ਅਤੇ ਪਵਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆ। ਪਵਨ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੀਮਾ ਅਤੇ ਭਗੇਂਦਰ ਉਸ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਪਵਨ ਹੋਸ਼ ‘ਚ ਆ ਗਿਆ। ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਭਗੇਂਦਰ ਨਾਲ ਇਤਰਾਜ਼ਯੋਗ ਹਾਲਤ ‘ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ‘ਚ ਆ ਗਿਆ। ਭਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲਿਆ। ਰੀਮਾ ਨੇ ਪਵਨ ਦੇ ਪੈਰ ਫੜ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਭਗੇਂਦਰ ਨੇ ਪਵਨ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੀਪ ਨੂੰ ਵੀ ਅੰਦਰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਪਵਨ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਨੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਚਾਦਰ ਵਿਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਰੱਸੀ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਬੋਰੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਨੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਦੀਪ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਬਾਈਕ ‘ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ 2 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੁੰਨਸਾਨ ਜੰਗਲ ‘ਚ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਏ।

ਉੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਬੋਰੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ 15 ਕਿਲੋ ਦਾ ਪੱਥਰ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਲਾਸ਼ ਪਾਣੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਨਾ ਆਵੇ। ਦੋਵੇਂ ਸਵੇਰੇ ਕਰੀਬ 2.30 ਵਜੇ ਬਾਈਕ ‘ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ। ਦੋਵੇਂ ਸਵੇਰੇ 8 ਵਜੇ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।

ਪਵਨ ਅਤੇ ਰੀਮਾ ਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸੀ। ਪਵਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ‘ਤੇ ਪਿੰਡ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ। ਕਤਲ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰੀਮਾ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੀ ਅਤੇ ਪਵਨ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾਇਆ। ਸੱਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ – ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਤੜਕੇ ਕਿੱਥੇ ਚਲੇ ਗਏ ? ਪਵਨ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਦੋਂ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਵਾਪਿਸ ਨਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਲ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸਦਾ ਫੋਨ ਵੀ ਬੰਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਪਵਨ ਗੁੱਸੇ ‘ਚ ਆ ਕੇ ਕਿਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਰੀਮਾ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਫੋਨ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਝ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਚਿੰਤਤ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਲੱਭਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਤਲ ਦੇ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਕਰਵਾਚੌਥ ਆਇਆ। ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਕਰੇ, ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਵਰਤ ਰੱਖਿਆ। ਦੀਵਾਲੀ ਵੀ ਮਨਾਈ ਗਈ।

ਪਵਨ ਦੇ ਫੋਨ ਦੀ ਆਖਰੀ ਲੋਕੇਸ਼ਨ ਘਰੋਂ ਹੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰ ਰਹੇ ਚਿਕਸਾਨਾ ਥਾਣੇ ਦੇ ਏ.ਐੱਸ.ਆਈ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ‘ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਿਆਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨੂੰਹ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਹੈ। ਪਵਨ ਖੁਦ ਕਿਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਰੀਮਾ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਰੀਮਾ ‘ਤੇ ਪੂਰਾ ਭਰੋਸਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ 5 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸੁਰਾਗ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਰੀਮਾ ਅਤੇ ਭਗੇਂਦਰ ਦੋਵੇਂ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਏ। ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਪਵਨ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਭੇਤ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗਾ।

16 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਰੀਮਾ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਬੁਲਾਇਆ। ਭਗਿੰਦਰ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੀਮਾ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਮੌਕਾ ਪਾ ਕੇ ਉਹ ਰੀਮਾ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਇੱਥੇ ਪਵਨ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਆਪਣੇ ਲਾਪਤਾ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਚਿੰਤਤ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਰੀਮਾ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲਾਈਟ ਜਗਾਈ ਹੋਈ ਦੇਖੀ। ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਮਰੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਜੋ ਦੇਖਿਆ, ਉਹ ਭੈੜੇ ਸੁਪਨੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਭੈੜਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੂੰਹ ‘ਤੇ ਉਹ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਇਤਰਾਜ਼ਯੋਗ ਹਾਲਤ ‘ਚ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਮਰਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਭਾਗੇਂਦਰ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਬੁਲਾਇਆ।

ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭਗੇਂਦਰ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਝਗੜਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਗਏ। ਭਗੇਂਦਰ ਨੇ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ- ‘ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਰ ਦਿਆਂਗਾ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਹੈ। ਰੀਮਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਾ ਆਓ।” ਫਿਰ ਹਰੀਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਦੱਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਖਿਲਾਫ ਸਬੂਤ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।

ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਭਗੇਂਦਰ ਦਿੱਲੀ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰੀਮਾ 28 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਕਾਨਪੁਰ ਚਲੀ ਗਈ। 30 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਪਵਨ ਦੀ ਭੈਣ ਨੇ ਪਿੰਡ ਆ ਕੇ ਰੀਮਾ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਲਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲੱਥਪੱਥ ਰਜਾਈ ਮਿਲੀ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਸਬੂਤ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਰੀਮਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ। ਕਾਨਪੁਰ ਤੋਂ ਰੀਮਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਪਿੰਡ ਆ ਗਈ। ਇੱਥੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ।

ਚਿਕਸਾਨਾ ਦੇ ਐਸਐਚਓ ਵਿਨੋਦ ਮੀਨਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 20 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਕਰੀਬ 6 ਘੰਟੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਰੀਮਾ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਮਰੋੜਦੇ ਰਹੇ। ਦੁਪਹਿਰ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਪੁਲਸ ਨੇ ਭਗੇਂਦਰ ਤੋਂ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ-ਠਾਕ ਦੱਸਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੀਮਾ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਜੁਰਮ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਇਸ ਵਿਚ ਦੀਪ ਦੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ।

ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਲਸ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਜੇਸੀਬੀ ਅਤੇ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਨਹਿਰ ਨੇੜੇ ਪੁੱਜੀ। ਭਗੇਂਦਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲਾਸ਼ ਕਿੱਥੇ ਸੁੱਟੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ’ਤੇ ਬੋਰੀ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਗਈ। ਬੋਰੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ‘ਤੇ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਸਿਰਫ਼ 17 ਹੱਡੀਆਂ ਹੀ ਮਿਲੀਆਂ। 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀਆਂ ਅਤੇ ਕੱਛੂਆਂ ਨੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਬੋਰੀ ‘ਚੋਂ ਪਵਨ ਦੀ ਕਮੀਜ਼, ਪਰਸ ਅਤੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਮਿਲੇ ਹਨ।

ਪਵਨ (37) ਅਤੇ ਰੀਮਾ (23) ਵਿਚਕਾਰ 14 ਸਾਲ ਦਾ ਫਰਕ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਸਮੇਂ ਰੀਮਾ 16 ਅਤੇ ਪਵਨ 30 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਭਾਗੇਂਦਰ ਦੀ ਉਮਰ 27 ਸਾਲ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਵੀ ਹੈ। ਭਗੇਂਦਰ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਵਿਚਕਾਰ ਅਕਸਰ ਝਗੜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਭਗੇਂਦਰ ਦਿੱਲੀ ‘ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।

ਚਿਕਸਾਨਾ ਪੁਲਿਸ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਚਾਰਜਸ਼ੀਟ ਪੇਸ਼ ਕਰੇਗੀ। ਚਾਰਜਸ਼ੀਟ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ 90 ਦਿਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਪੁਲੀਸ ਕਤਲ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕਰੇਗੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਗਵਾਹਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨ ਲਏ ਜਾਣਗੇ। ਐਸਐਚਓ ਵਿਨੋਦ ਮੀਨਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਅਹਿਮ ਸਬੂਤ ਹਨ। ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਸਬੂਤਾਂ ਅਤੇ ਗਵਾਹਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਅਦਾਲਤ ਦੋਸ਼ੀ ਨੂੰ 10 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੈਦ ਜਾਂ ਉਮਰ ਕੈਦ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।