ਲੁੱਟ-ਖੋਹ
- ਸੀ.ਐੱਲ. BNS ਦੇ 304 ਵਿੱਚ ਸਨੈਚਿੰਗ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਅਪਰਾਧ ਵਜੋਂ ਅਤੇ ਚੋਰੀ ਦੇ ਅਪਰਾਧ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਧਾਰਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ਚੋਰੀ “ਛਣਨਾ” ਹੈ ਜੇਕਰ, ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਲਈ, ਅਪਰਾਧੀ ਅਚਾਨਕ ਜਾਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾਂ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਜਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਚਲਣਯੋਗ ਜਾਇਦਾਦ ਜ਼ਬਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਖੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਖੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਨੈਚਿੰਗ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਨੈਚਿੰਗ ਦੇ ਵਧ ਰਹੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਈ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਅਤੇ ਚੇਨ ਖੋਹਣ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਕਸਰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।
- ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆਈ.ਪੀ.ਸੀ. ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ 356 ਜਾਂ 379 ਦੇ ਤਹਿਤ ਦਰਜ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਹਨ। ਧਾਰਾ 356 ਜ਼ਮਾਨਤਯੋਗ ਹੈ ਅਤੇ ਧਾਰਾ 379 ਪੀੜਤ ਨੂੰ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਦੇ ਪਹਿਲੂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ। ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਵਰਗੇ ਕੁਝ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਐਕਟ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਜੋ ਸਨੈਚਿੰਗ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਅਪਰਾਧ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।
