ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਅਫ਼ਸਰ ਵੀ ਯੂਕਰੇਨ-ਰੂਸ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਅੰਕਿਤ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਰੂਸੀ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ ਅੰਕਿਤ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਬਾਰਡਰ ‘ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਅੰਕਿਤ ਉਥੋਂ ਦੇ ਪੌਲੀਟੈਕਨਿਕ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਵਿੱਚ ਯੂਕਰੇਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ।
ਇਸ ਸੰਬੰਧੀ ਅੰਕਿਤ ਨੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 25 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ 2:30 ਵਜੇ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਧਮਾਕਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰੀਬ 80 ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਬੰਕਰ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਭਾਰਤੀ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਕੁੜੀ ਮਾਰੀਆ ਸੀ ਜੋ ਬਹੁਤ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਲਗਾਤਾਰ ਧਮਾਕੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਉੱਥੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।
ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮਾਰੀਆ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਨਾਲ ਜਾਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਫੋਨ ‘ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਈ ਅਤੇ 28 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਪੈਦਲ ਹੀ ਕੀਵ ਦੇ ਬੁਗਜਾਲਾ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ। ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ। ਉਹ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਸਮਾਨ ਲੈ ਕੇ ਫਾਇਰਿੰਗ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ 5 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪੈਦਲ ਚੱਲ ਕੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਕਾਫੀ ਭੀੜ ਸੀ। ਤਿੰਨ ਟਰੇਨਾਂ ਖੁੰਝ ਗਈਆਂ।
ਅੰਕਿਤ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸੇ ਦਿਨ ਸ਼ਾਮ 6 ਵਜੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟਰੇਨ ‘ਚ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਇਕ ਘੰਟੇ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟਰੈਕ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਧਮਾਕਾ ਹੋਇਆ। ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਰੇਲਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸਾਹ ਰੋਕ ਕੇ ਲੇਟ ਗਏ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਟਰਨੋਪਿਲ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਉੱਥੇ ਮਾਰੀਆ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਟਰਨੋਪਿਲ ਮੈਡੀਕਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੌਫੀ, ਰੋਟੀ, ਸੂਪ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ।
ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਨੇ ਅੰਕਿਤ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਇਕ ਭਾਰਤੀ ਲੜਕਾ ਅੰਕਿਤ ਸਾਡੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਬੱਚੀ ਬਚ ਗਈ। ਪੁੱਤਰ! ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ ਹੈ ਇਹ ਸਮਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖਿੱਚਣ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਮਰਥਨ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਨਫ਼ਰਤ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ।
ਅੰਕਿਤ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅੰਬੈਸੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖਰਚੇ ‘ਤੇ ਟਰਨੋਪਿਲ ਤੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਬਾਰਡਰ ਤੱਕ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਬੱਸ ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ 15-20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਉੱਥੋਂ ਅਸੀਂ ਪੈਦਲ ਹੀ ਬਾਰਡਰ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਸਰਹੱਦ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ‘ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਾਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਬੁੱਧਵਾਰ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਪਰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਤਾਪਮਾਨ ਮਾਈਨਸ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਡਾਕਟਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਸਥਾਨਕ ਲੋਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
